Castrol Rally School
Ένα ταξίδι αλλιώτικο από τα άλλα__Πάλι ταξιδάκι;_ είναι η καθιερωμένη πλέον αντίδραση γνωστών και φίλων κάθε
φορά
πριν από κάποιο επαγγελματικό ταξίδι. Αν και σας έχουμε διαβεβαιώσει
αρκετές φορές
ότι κάθε άλλο παρά τυχερός είναι ο δημοσιογράφος που περνά τη μισή ζωή του
στην
αναμονή των αεροδρομίων, περνώντας διήμερες συνήθως δόσεις ταλαιπωρίας για
παρουσιάσεις όχι πάντα αντίστοιχης σημασίας, πρέπει να παραδεχθούμε ότι τα
πράγματα
δεν είναι πάντα έτσι. Ο Κ.Λ. ταξίδεψε πρόσφατα στους χλοερούς τόπους της
γηραιάς
Αλβιόνος καλεσμένος της Καστρόλ, όπου πέρασε ένα πραγματικά ξεχωριστό
διήμερο.
?φιξη στο Λονδίνο με το παραδοσιακό ψιλόβροχο και ελαφριά
ομίχλη, αλλά τα παράπονα σταματούν εκεί. Οι άνθρωποι που
βλέπουμε μπαίνοντας στη χώρα είναι όλοι ευγενέστατοι και
χαμογελαστοί ενώ η αναμονή στις αποσκευές και τον έλεγχο
διαβατηρίων είναι ελάχιστη, παρά τον τεράστιο αριθμό
ταξιδιωτών που εξυπηρετεί κάθε μέρα το Γκάτγουικ.
Η μετακίνηση προς το κέντρο ερευνών της Καστρόλ και έπειτα
προς το ξενοδοχείο γίνεται με ένα Toyota Previa, και έχουμε
άλλη μια ευκαιρία να θαυμάσουμε τα αυτοκίνητα ενός όγκου στη
φιλοσοφία του Εσπάς που μεταφέρουν με τον καλύτερο τρόπο πέντε
κουρασμένους Έλληνες με τις αποσκευές τους μέσα στο αγγλικό
επαρχιακό οδικό δίκτυο με τις ατελείωτες πλατείες.
Το ίδιο βράδυ, στο δείπνο στο ξενοδοχείο, το φαγητό είναι
καλό, ακόμα καλύτερη όμως είναι η παρέα. Μαζί με τους
ανθρώπους της Καστρόλ έχουμε μαζί μας και τον πρώην Παγκόσμιο
Πρωταθλητή Χανού Μίκολα, αλλά και τον Φιλ Σορτ, τον δεύτερο
στην ιεραρχία του Toyota Team Europe μετά τον Ούβε ?ντερσον
και τιμ-μάνατζερ της αγωνιστικής ομάδας. Παρά τις πληροφορίες
για το αντίθετο, ο Σορτ αποδεικνύεται ιδιαίτερα ομιλητικός.
Δίνει την άποψή του για τον αποκλεισμό του ΜακΡέι (_κακός
χειρισμός της ομάδας... θα έβγαζαν και το πίσω παρμπρίζ, οι
οδηγοί θα φορούσαν κράνος με ζελατίνα και δε θα είχαν κανένα
πρόβλημα από σκόνη αφού ήταν πρώτοι_), επιβεβαιώνει την ύπαρξη
συστήματος traction control και στα δύο αυτοκίνητα στο
Ακρόπολις (_ο Οριόλ δεν το χρησιμοποίησε ενώ ο Κάνκουνεν το
άναψε λίγο μόνο στις μακριές ειδικές για να φυλάξει τα λάστιχά
του_), ενώ δηλώνει κατηγορηματικά αντίθετος στους νέους
κανονισμούς της διεθνούς ομοσπονδίας (βλ. Αγωνιστικά Νέα
Ιουλίου), που κατά τη γνώμη του θα δημιουργήσουν προβλήματα
ασφαλείας και θα καταστρέψουν τον καθαρό συναγωνισμό στους
αγώνες. Για την καινούρια Σέλικα δεν έχει πολλά να πει, αφού
τις μέρες αυτές δοκιμάζεται ακόμα στη Φινλανδία, δεν θα
διακινδυνεύσει όμως να μην χρησιμοποιήσει τουλάχιστον ένα από
τα παλιά αυτοκίνητα στις 1000 Λίμνες, περιέργως στα χέρια του
Οριόλ και όχι του Κάνκουνεν.
Αντίθετα με τον Σορτ, ο Χανού Μίκολα, αν και φιλικός, δεν έχει
πάρει άδεια για δηλώσεις και κάνει τον _κινέζο_. Δηλώνει πλήρη
άγνοια για traction control, καινούριο αυτοκίνητο κ.λπ. οπότε
η κουβέντα αναγκαστικά περιστρέφεται γύρω από τα παλιά
Ακρόπολις και ζητήματα _γενικού ενδιαφέροντος_. Στην ερώτηση
για την τεχνική της οδήγησης με το αριστερό πόδι στο φρένο
λέει ότι αναγκάστηκε να το μάθει πριν δέκα χρόνια με το
Κουάτρο που είχε τεράστια καθυστέρηση στο τούρμπο αν σήκωνες
το πόδι έστω και λίγο, και από τότε το χρησιμοποιεί συνέχεια.
Αν και τεχνική κυρίως για αυτοκίνητα με υπερσυμπιεστή, έχει
χρήση και στα ατμοσφαιρικά, και σαν απόδειξη αναφέρει τον
Μάρκου ?λεν, που οδηγεί έτσι σε όλη του τη ζωή όλων των ειδών
τα αυτοκίνητα.
Η βραδιά κλείνει με την ευχή για καλύτερο καιρό την επόμενη
μέρα (καλοκαιριάτικα ψιλόβρεχε όλη την πρώτη μέρα), κάτι που
επιβεβαιώνει και η βρετανική μετεωρολογική υπηρεσία.
Η καλή μέρα, όπως λέει και η παροιμία, από το πρωί φαίνεται,
και μια απρόσμενη συνάντηση στο εστιατόριο του ξενοδοχείου το
επόμενο πρωί μας ξυπνά απότομα. Στο διπλανό τραπέζι τρώει
πρωινό _ένας τύπος ίδιος με το Σουμάχερ_, με τη διαφορά ότι,
όταν μένεις δέκα λεπτά μακριά από το Σίλβερστοουν, γιατί να
μην είναι ο ίδιος ο Σουμάχερ! Τον αιφνιδιάζουμε καθώς
σηκώνεται από το τραπέζι, αλλά είναι φανερό ότι δεν σκοπεύει
να ανταλλάξει τίποτα άλλο παρά φιλοφρονήσεις, και αρκούμαστε
_για την τιμή των όπλων_ να του κάνουμε ένα πορτραίτο με την
κατασκοπική Olympus που μας ακολουθεί παντού για τέτοιες
περιπτώσεις.
Μισή ώρα αργότερα βρισκόμαστε στο Σίλβερστοουν, πεντακόσια
μέτρα μακριά από την πίστα, στις εγκαταστάσεις του Silverstone
Rally School, όπου εκτός από τον _δάσκαλο_ με τα πισωκίνητα
Έσκορτ RS2000 της σχολής μάς περιμένει και ο Χανού Μίκολα για
μια βόλτα με τη Σέλικα του Κάνκουνεν στα βρετανικά δάση. Μια
ολιγομελής ομάδα ?γγλων δημοσιογράφων έχει φτάσει για τον ίδιο
σκοπό, και μετά από σύντομη συνεννόηση η ελληνική αποστολή
ξεκινά το πρόγραμμα της σχολής, ενώ οι ?γγλοι μπαίνουν με τη
σειρά δίπλα στον Μίκολα για μια βόλτα στη χωμάτινη ειδική πίσω
από το Σίλβερστοουν όπου εξελίσσει αυτοκίνητα και η Προντράιβ.
Η σχολή χρησιμοποιεί μια μικρή χωμάτινη διαδρομή που απλώνεται
σε χώρο περίπου πέντε στρεμμάτων μόνο, με αρκετές κλειστές και
μέτριες στροφές και το αγαπημένο σημείο όλων, ένα ιδιαίτερα
ευχάριστο γλιστερό κατηφορικό _εσάκι_ που περνιέται με δεύτερη
ταχύτητα και το πίσω μέρος σε ρυθμό εκκρεμούς.
Με το τιμόνι τοποθετημένο δεξιά τα πράγματα δεν είναι πολύ
απλά, αφού επιπλέον το κιβώτιο Ρόκετ έχει πολύ κοντές
διαδρομές και την όπισθεν πολύ κοντά στην πρώτη χωρίς
ασφάλεια, και αγχωνόμαστε μέχρι να συνηθίσουμε να βρίσκουμε
την πρώτη ταχύτητα στην έξοδο των δύο κλειστών στροφών που
απαιτούν χειρόφρενο και κατέβασμα σε πρώτη. Όλη η ελληνική
αποστολή αποδεικνύεται έμπειρη στο χειρισμό του _βοηθητικού
τιμονιού_, εκεί που οι άγγλοι συνάδελφοι λίγο αργότερα θα τα
μπλέξουν και θα χάσουν τον προσανατολισμό τους αρκετές φορές
μέχρι να καταφέρουν να στρίψουν κι αυτοί με_ auxiliary
steering! Ο έμπειρος εκπαιδευτής μας, ο Roger Freer, έχει δει
από το μπάκετ του συνοδηγού στη σχολή περισσότερα από όσα έχει
δει στα είκοσί του χρόνια στους αγώνες σαν οδηγός, και δείχνει
μια αξιοθαύμαστη ψυχραιμία σε όποια _ταρζανιά_ κάνουν οι
μαθητές. Αλάνθαστοι όμως και χωρίς _κακές στιγμές_, οι Έλληνες
παίρνουν καλό βαθμό στο τέλος της εκπαίδευσης, έχοντας
διαπιστώσει από εκεί και πέρα, ο καθένας για τον εαυτό του, το
επίπεδό του σε ελεγχόμενες συνθήκες απόλυτης ασφάλειας με
πραγματικό αγωνιστικό αυτοκίνητο (έστω και παλιότερης γενιάς)
και με την καθοδήγηση έμπειρου εκπαιδευτή. Το συμπέρασμα από
το ομολογουμένως ευχάριστο αυτό πρωινό είναι ότι με ένα
κλασικό υπερστροφικό πισωκίνητο αυτοκίνητο δεν είναι δύσκολο
να κινηθείς _με γωνίες_ στο χώμα, ακόμα και για τον οδηγό που
έχει χτίσει τις οδηγικές του εμπειρίες σε προσθιοκίνητα
αυτοκίνητα των τελευταίων χρόνων. Είναι σίγουρα δύσκολο να
κινείσαι θεαματικά, αλλά ταυτόχρονα και γρήγορα σε χρόνους,
δεν είναι όμως τόσο δύσκολο να κινείσαι _με τις πόρτες_, σε
γωνίες που θυμίζουν τον Αγγελίδη, με σαφώς χαμηλότερους
ρυθμούς όμως. Θέλει εμπειρία και ψυχή για να _γυρίζεις_ το
τεράστιο _Μερσεντέ_ πριν τη στροφή και να περνάς με τα
χιλιόμετρα του Αγγελίδη, όμως σε σαφώς πιο αργούς ρυθμούς, και
με διάθεση διασκέδασης η υπερστροφική συμπεριφορά είναι εκτός
από ευχάριστη και αρκετά ασφαλής, αφού προειδοποιεί νωρίς και
δίνει το περιθώριο διορθώσεων σε όλη τη διάρκεια της στροφής.
Όλα τα παραπάνω όμως φαίνονται τόσο ασήμαντα και αστεία λίγη
ώρα αργότερα, όταν έρχεται η σειρά μας για μια βόλτα στο
μπάκετ του Νίκι Γκριστ με τον Ιπτάμενο Φινλανδό Χανού Μίκολα
αντί για τον Κάνκουνεν στο τιμόνι. Τα πράγματα εδώ περνούν σε
μια εντελώς άλλη διάσταση, και πραγματικά η αίσθηση μιας
τέτοιας εμπειρίας δεν περνά εύκολα στο χαρτί. H βόλτα με μια
τέτοια πολεμική μηχανή σε καλό χώμα σε σχέση με αυτό που έχει
κανείς στο μυαλό του με τον όρο _αυτοκίνητο_ είναι αντίστοιχη
με αυτή ενός δεκατάχυτου αγωνιστικού ποδηλάτου με μια
μοτοσικλέτα Σούπερ Σπορ. Η σύγκριση δεν έχει το παραμικρό
ποσοστό υπερβολής, και τα μεγέθη των επιταχύνσεων προς όλες
τις κατευθύνσεις πάνω σε γλιστερό χαλίκι ανάμεσα στα δέντρα
είναι πέρα από ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς. Ο Φινλανδός,
πρώην παγκόσμιος πρωταθλητής, δεν θέλει να βασανίσει τους
_πελάτες_ του, και στη σύντομη διαδρομή μέχρι την εκκίνηση της
ειδικής διαδρομής μέσα στο δάσος προσπαθεί διακριτικά να
_ζυγίσει_ το συνοδηγό του. Τον διαβεβαιώνουμε ότι αντέχουμε τα
πάντα, και με ένα μικρό χαμόγελό σταματά στην εκκίνηση, όπου
ένας _κριτής_ μας δίνει εκκίνηση για να μας δώσει όσο γίνεται
καλύτερα την ατμόσφαιρα του αγώνα. Σε γλιστερό χαλίκι δεν
περιμένουμε _πυροτεχνήματα_, και το τίναγμα προς τα εμπρός μας
πιάνει εντελώς απροετοίμαστους. Ούτε το τετρακίνητο Έσκορτ
Κόσγουερθ στην ευθεία των δοκιμών μας με τον Σ.Χ. στο τιμόνι
δεν είχε _ξεκολλήσει_ έτσι από τη γραμμή της εκκίνησης, και
φυσικά ούτε η δικίνητη Φεράρι F40 στην Τρίπολη. Το κράνος
καταφέρνει να ξεκολλήσει από την πλάτη του καθίσματος μόνο
μετά την αλλαγή σε τρίτη ταχύτητα, ενώ στο τέλος της μικρής
ευθείας μετά την εκκίνηση έρχεται μέτρια αριστερή με στενό
γλιστερό δρόμο και δέντρα εκατέρωθεν. Εκατό μέτρα από τη
στροφή και ο Μίκολα πατάει ακόμα! Η στιγμή είναι παράξενη,
αφού, αν δεις τα πράγματα εντελώς αντικειμενικά, θα πρέπει να_
δαγκώσεις την ταυτότητά σου και να περιμένεις το μοιραίο. Από
την άλλη όμως, σκεπτόμενος λογικά, δεν υπάρχει περιθώριο
ανησυχίας: ο άνθρωπος που κάθεται αριστερά σίγουρα ξέρει τι
κάνει. Το αριστερό πόδι πηγαίνει στο φρένο, και πριν
προλάβουμε να συνειδητοποιήσουμε τι γίνεται, έχουμε ήδη βγει
από τη στροφή και έχουμε εκτοξευτεί προς την επόμενη ευθεία με
ρυθμούς επιτάχυνσης αντίστοιχους της F40, και όλα αυτά σε λείο
χώμα με χαλίκι! Η σοβαρότητα και το ύφος _δεν τρέχει και
τίποτα_ που με δυσκολία κρατάμε από την αρχή της διαδικασίας
δε μπορεί να διατηρηθεί άλλο, και ο Μίκολα γελάει χωρίς να
καταλαβαίνει το ακριβές νόημα των ελληνικών πολεμικών ιαχών
που ακούει από τα ακουστικά της ενδοσυνεννόησης. Το δεξί του
πόδι έχει ακουμπήσει σταθερά το γκάζι στο πάτωμα, και δεν το
σηκώνει παρά μόνο σε μία ακόμα στροφή της σύντομης διαδρομής,
φρενάροντας παντού και τοποθετώντας το αυτοκίνητο με το
αριστερό πόδι, ενώ το στροφόμετρο δεν πέφτει ποτέ κάτω από τις
6.000 στροφές. _Οι ευθείες είναι μικρές_, μας λέει λίγο
αργότερα στο δρόμο για το γυρισμό μετά την έξοδο της ειδικής,
_δεν είδαμε πάνω από 180 χ.α.ω_. Μπα, μόνο 180 σε γλιστερό
χαλίκι... Και πού να τρέχαμε κιόλας...
Μαζεύουμε τα πράγματά μας και ετοιμαζόμαστε για το αεροδρόμιο,
αλλά η μέρα δεν έχει τελειώσει ακόμα. Ο δαιμονισμένος ήχος των
κινητήρων της Φόρμουλα 1 που ακούγεται όλη μέρα από πεντακόσια
μέτρα πιο πέρα είναι μεγάλη πρόκληση, και αποφασίζουμε ομόφωνα
να επιχειρήσουμε να πλησιάσουμε, θυσιάζοντας με χαρά τις
τελευταίες δύο ώρες πριν την ώρα αναχώρησης. Δεν είναι εύκολο
όμως να μπούμε ακάλεστοι στην πίστα, το θράσος μας όμως μαζί
με την πειθώ της υπεύθυνης δημοσίων σχέσεων της Καστρόλ
Αγγλίας που μας συνοδεύει μας εξασφαλίζει μετά από πεντάλεπτες
διαπραγματεύσεις άδεια εισόδου για τα πιτς. Πριν ακόμα το
καταλάβουμε καλά-καλά, αντί για το δρόμο προς το Χίθροου
βρισκόμαστε ανάμεσα στους οδηγούς και τεχνικούς της ΜακΛάρεν,
της Μπένετον και της Ουίλιαμς που κάνουν δοκιμές για το Γκραν
Πρι της Γαλλίας.
Το πρώτο που κάνει εντύπωση στον επισκέπτη είναι η χαλαρή
διάθεση που επικρατεί στους χώρους εργασίας των ομάδων. Δεν
υπάρχουν αυστηρά μέτρα ασφαλείας και περιορισμοί, και οι
αρκετοί Βρετανοί, κυρίως δημοσιογράφοι, περιφέρονται με
απόλυτη άνεση ανάμεσα στους μηχανικούς, συζητώντας φιλικά με
τον _δικό τους_ Μάρτιν Μπραντλ και φωτογραφίζοντας τα πάντα.
_?γιο είχαμε_, που λέει και ο Σ.Χ., αφού κατά τύχη βρίσκουμε
στον πάτο της φωτογραφικής τσάντας ένα τελευταίο ξεχασμένο
φιλμ για το απρόβλεπτο θέμα που προέκυψε έτσι ξαφνικά. Η
μηχανή οπλίζεται αμέσως, και με όλα τα αυτοκίνητα μέσα στα
πιτς είναι μια καλή ευκαιρία να συγκρίνουμε και να
φωτογραφίσουμε τις διαφορετικές λύσεις που έχει δώσει κάθε
ομάδα στις προσταγές των νέων κανονισμών. Τα _μεγάλα κεφάλια_
δεν βρίσκονται εκεί, οι οδηγοί όμως είναι όλοι εκεί και
δοκιμάζουν οι ίδιοι τα αυτοκίνητά τους, ενώ ένας τεχνικός από
κάθε εταιρία έχει στήσει τα ειδικά φωτοκύτταρα στην άκρη της
πίστας, μπροστά ακριβώς από το μικρό υπερυψωμένο διάδρομο
πλάτους ενός μέτρου που χωρίζει την ευθεία της πίστας από την
ευθεία των πιτς και καταγράφει κάθε γύρο στα ηλεκτρονικά
χρονόμετρα που έχει μπροστά του.
Η εκκίνηση του κινητήρα του Ντέιμον Χιλ συνοδεύεται από έναν
δαιμονισμένο θόρυβο, και σαν να δόθηκε το σύνθημα, σε λίγα
δευτερόλεπτα τρία ακόμα αυτοκίνητα ξεκινούν και μπαίνουν στην
πίστα. Και αν ήταν θόρυβος αυτό που ακούσαμε στην εκκίνηση των
κινητήρων, τι είναι αυτό που φτάνει στα αυτιά μας στο πρώτο
πέρασμα των αυτοκινήτων από την ευθεία, λίγα μόλις μέτρα από
το σημείο που στεκόμαστε; Οι πιο πολλοί που βρίσκονται εκεί
έχουν έρθει προετοιμασμένοι και έχουν πολύχρωμες ωτοασπίδες
στα αυτιά τους, οι Έλληνες όμως που βρέθηκαν εκεί κατά τύχη,
δεν έχουν_ ούτε το μαϊντανό του Αστερίξ! Για να καταφέρουμε να
φωτογραφίσουμε χωρίς να χάσουμε την ακοή μας, επιστρατεύουμε
_υποβρύχιες_ τεχνικές για να εξισώνουμε την πίεση στα αυτιά
κάθε φορά που περνάει μονοθέσιο από την ευθεία, προκαλώντας τα
απορημένα βλέμματα των ?γγλων με τις παράξενες γκριμάτσες.
Μετά από τέσσερις ή πέντε γύρους, τα αυτοκίνητα μπαίνουν ξανά
στα πιτς για νέες ρυθμίσεις, για να ξαναβγούν ακόμα μία φορά
λίγο αργότερα, πριν οι υπεύθυνοι της πίστας βγάλουν την καρώ
σημαία που ειδοποιεί για το τέλος των δοκιμών και το κλείσιμο
της πίστας. Στα πιτς της ΜακΛάρεν, ανάμεσα στους
_ασπροκόκκινους_ τεχνικούς, δύο μηχανικοί με τις μπλε μπλούζες
της Πεζό περιμένουν υπομονετικά σε μια άκρη, και με το τέλος
των δοκιμών πέφτουν πάνω και στα δύο αυτοκίνητα, ξεκινώντας
την ίδια στιγμή να λύνουν καπάκια εκκεντροφόρων, αφού έχουν
ήδη πάρει τις πληροφορίες για τη λειτουργία των κινητήρων μέσω
των ηλεκτρονικών συστημάτων ελέγχου και καταγραφής.
Οι ομάδες φορτώνουν σιγά σιγά τα αυτοκίνητα και τον εξοπλισμό
στα τεράστια φορτηγά, ενώ οι δημοσιογράφοι περικυκλώνουν τους
οδηγούς, προσπαθώντας να πάρουν δηλώσεις (κανείς τους όμως δεν
έχει κάτι σημαντικό να πει). Η ώρα της αναχώρησης έχει φτάσει
και για την εξαντλημένη πλέον ελληνική αποστολή, που φτάνει
στο Αίρμπας Α320 της Βέρτζιν μετά από μια τόσο διαφορετική
μέρα σίγουρα ικανοποιημένη.
Τρεισήμισι ώρες αργότερα, το ύφος του Έλληνα _χωροφύλακα_ στον
έλεγχο διαβατηρίων μας επαναφέρει στην πραγματικότητα._Κ.Λ.
λεζάντες
1) για rally school
Ακόμα και με το τιμόνι δεξιά, οι Έλληνες διασκέδασαν αλλά και
έμαθαν αρκετά πράγματα.
Μερικά πισωκίνητα Έσκορτ RS2000 βαμμένα στα χρώματα της
Καστρόλ αποτελούν το στόλο της σχολής. Φθηνά στην αγορά και
στη συντήρηση, αξιόπιστα αλλά και ιδιαίτερα διδακτικά, τα
αγωνιστικά αυτά αυτοκίνητα δεν πρωταγωνιστούν πλέον στους
αγώνες αλλά είναι κορυφαία επιλογή για εκπαιδευτική χρήση.
2) για Μίκολα
Ο _ιπτάμενος Φινλανδός_ Χανού Μίκολα είναι ταχύτατος στο χώμα
αλλά και πολύ φιλικός και ευχάριστος έξω από το αυτοκίνητο.
Στο τέλος της μικρής ευθείας της χωμάτινης ειδικής διαδρομής
μας η Σέλικα έχει περίπου 180 χ.α.ω πριν ο Μίκολα φρενάρει με
το αριστερό πόδι για να τοποθετήσει το αυτοκίνητο για την
επόμενη στροφή.
Ανάμεσα στα πράγματα των ανθρώπων της Τογιότα, και ένα
ακροπολικό κατάλοιπο.
3) για F1
Απρόσμενη συνάντηση στο ξενοδοχείο μας. O Μίκαελ Σουμάχερ
μόλις έχει τελειώσει το πρωινό του στο διπλανό τραπέζι.
Ο Ντάιμον Χιλ επστρέφει στα πιτς για νέες ρυθμίσεις μετά από
μια σύντομη δοκιμή.
Ο απεσταλμένος μας αντί για το δρόμο προς το αεροδρόμιο
βρίσκεται ξαφνικά στα πιτς της Ουίλιαμς στο Σίλβερστοουν.
Ένα Πεζό 806 στα χρώματα της ΜακΛάρεν μεταφέρει τους
μηχανικούς της Πεζό που παρακολουθούν τους κινητήρες της
ομάδας.
Silverstone Rally School
Northants
NN12 8TJ
tel (0327)857413
fax (0327)858285